. يک پسر بچه 10 ساله پس از آن‌که از بچه هاي ديگر چيزهايي در مورد اين هدايا شنيد، از صميم قلب آرزوي «مردي انگليسي» براي مادرش نمود تا مادرش ديگر گرسنه نماند.[11] در اينجا بايد از وجدان خود بپرسيم: چه چيز به يک زن بيشتر اعتبار مي بخشد؟ زن دوم که پذيرفته شده و مورد احترام است، مانند شيوه بوميان سرخپوست يا فحشاي واقعى، مانند شيوه «متمدنانه» متفقين؟ به عبارت ديگر، براي يک زن کداميک اعتبار بيشتري مي آورد؛ تجويز قرآن يا الهيات مبتني بر فرهنگ امپراتور روم؟ ذکر اين نکته جالب است که در کنفرانس بين المللي جوانان که در سال 1948در مونيخ برگزار شد مسئله عدم توازن شديد نسبت جنسيّتي در آلمان، مورد بحث قرار گرفت. وقتي مشخص گرديد هيچ راه حلّي نمي تواند مورد توافق قرار گيرد، برخي از شرکت کنندگان تعدد زوجات را پيشنهاد نمودند. واکنش اوليه اين جمع، آميزه اي از شوک و تنفر بود. اما بعد از مطالعه دقيق اين پيشنهاد، شرکت کنندگان پذيرفتند که تنها راه حل ممکن، همين پيشنهاد مي باشد. در نتيجه تعدّد زوجات در ميان توصيه هاي پاياني کنفرانس گنجانده شد.[12]
امروزه جهان بيش از هر زمان ديگرى، داراي سلاح هاي کشتار جمعي است و احتمال دارد کليساهاي اروپايي دير يا زود مجبور شوند که تعدّد زوجات را به عنوان تنها راه حل بپذيرند. پدر هيلمان اين حقيقت را متفکرانه به رسميت مي شناسد: «به طور کامل قابل درک است که اين تکنيک هاي نسل کشي (هسته اى، ميکروبى، بيولوژيکى، شيميائى،...) مي تواند چنان عدم توازن حادي در ميان جنسيّت ها به وجود آورد يعني تعداد زنان بيشتر از مردان باشد که تعدد زوجات ابزاري ضروري و راه حل ممکن پيشنهادي باشد. در آن زمان برخلاف قوانين و آداب و رسوم گذشته، ممکن است تمايلي طبيعي و اخلاقي به تعدد زوجات به وجود آيد. در چنين موقعيتى، الهيون و رهبران کليسا متوني از کتاب مقدس و دلايلي وزين ارائه خواهند کرد تا مفهوم جديدي از ازدواج را توجيه نمايند.»[13]
تاکنون تعدد زوجات راه حل موفقي براي برخي بيماري هاي اجتماعي جوامع جديد بوده است. وظايف عمومي اي که قرآن در ارتباط با اجازه تعدد زوجات ذکر مي کند، اکنون در برخي از جوامع غربي مشهورتر از آفريقاست. به عنوان مثال، در ايالات متحده امروز، بحران جنسيّتي شديدي در جامعه سياهان وجود دارد. ممکن است يک نفر از هر 20 نفر سياهپوست مرد، قبل از رسيدن به 21 سالگي بميرد. در افراد
20 تا 35 ساله، آدمکشي علت اصلي مرگ و مير است.[14] افزون بر آن، بسياري از مردان جوان سياهپوست، بيکار، زنداني يا آلوده به مواد مخدر هستند.[15] در نتيجه از هر 4 زن سياهپوست، يک نفر در سن 40 سالگي هرگز ازدواج نکرده است در حالي که اين رقم در ميان زنان سفيدپوست يک به ده مي باشد.[16] افزون بر آن بسياري از زنان جوان سياهپوست قبل از 20 سالگي به مادران مجردي تبديل
مي شوند که خود را نيازمند يک نان آور مي بينند. نتيجه نهايي اين شرايط غم انگيز آن است که شمار روزافزوني از زنان سياهپوست، درگير پديده اي به نام «مرد اشتراکي» مي شوند.[17] به همين دليل،
بسياري از اين زنان سياهپوست مجرد و بدشانس، با مردان متأهل رابطه برقرار مي کنند. همسران اين مردها به طور غالب از اين حقيقت آگاه نيستند که زنان ديگري با آنها در همسرانشان «شريک» هستند. برخي ناظران بحران مرد اشتراکي در جامعه آفريقائيان آمريکا، تا زماني که اصلاحات فراگيرتر و کاملي در جامعه آمريکايي به وقوع پيوندد، به صورت جدّي تعدّد زوجات مورد توافق طرفين را به عنوان پاسخي موقت به کمبود مردان سياهپوست، توصيه مي نمايند.[18] منظور آنها از تعدد زوجات مورد توافق طرفين، تعدد زوجاتي است که جامعه پذيرفته و همه طرف هاي درگير، آن را قبول کرده اند و اين نقطه مقابل مرد اشتراکي است که به طور معمول محرمانه بوده و به طور کلي هم براي زن و هم براي جامعه مضرّ است. مشکل مرد اشتراکي در جامعه آفريقائيان آمريکا، عنوان ميزگردي بود که در تاريخ27ژانويه 1993 در دانشگاه تمپل واقع در فيلادلفيا برگزار گرديد.[19] بعضي از سخنرانان، تعدد زوجات را به عنوان راه حلي بالقوه براي اين بحران توصيه نمودند. آنها همچنين پيشنهاد کردند که تعدد زوجات نبايد توسط قانون ممنوع گردد، به ويژه در جامعه اي که فحشا و معشوقه را تحمل مي نمايد. نظر يکي از زنان حاضر مبني بر اين‌که آفريقائيان آمريکا نياز دارند از آفريقايي ها بياموزند، جايي که تعدد زوجات به گونه اي مسئولانه اجرا مي شود، کف پرشور حاضران را به دنبال آورد.
فيليپ کيلبرايد، مردم شناس آمريکايي ميراث روميان کاتوليک، در کتاب جنجال برانگيز خود «تعدد زوجات براي روزگار ما» تعدد زوجات را به عنوان راه حل برخي بيماري هاي جامعه آمريکا پيشنهاد مي کند. وي چنين بحث مي کند که تعدد زوجات مي تواند در بسياري از موارد به عنوان جانشين بالقوه طلاق عمل نمايد تا اثر مخرب طلاق بر بسياري از بچه ها را بزدايد. وي اظهار مي دارد بسياري از طلاق ها به خاطر روابط نامشروع گسترده موجود در جامعه آمريکا به وقوع مي پيوندند. بنابر گفته کيلبرايد، پايان دادن به روابط نامشروع به صورت تعدد زوجات به جاي طلاق، براي بچه ها بهتر است: «اگر به جاي اينکه فقط به جدايي و طلاق به عنوان گزينه بنگريم، به افزايش تعداد افراد خانواده هم نگاه کنيم، براي بچه ها بهتر خواهد بود.» افزون بر اين، وي مي گويد که گروه هاي ديگري نيز از تعدد زوجات بهره خواهند برد مثل: زنان بزرگسال که همواره با کمبود مرد روبه رو هستند و آفريقائيان آمريکا که درگير مسئله مرد اشتراکي مي باشند.[20]
در سال 1987 روزنامه دانشجويي دانشگاه کاليفرنيا واقع در برکلى، نظرسنجي اي انجام داد که در آن از دانشجويان پرسيد آيا آنها موافقند که قانون به مردان اجازه دهد که در قبال کمبود محسوس مردان داوطلب ازدواج در کاليفرنيا، آنها بيش از يک زن اختيار کنند؟
به تقريب تمام دانشجويان شرکت کننده در نظرسنجى، از اين عقيده حمايت کردند. حتي يکي از دانشجويان دختر گفت که تعدد زوجات، نيازهاي جسمي و عاطفي او را برآورده ساخته و در عين حال به وي آزادي بيشتري نسبت به ازدواج تک همسري مي دهد.[21] در حقيقت، همين دليل نيز توسط معدود زنان باقيمانده و متعصّب «مورمون» به کار مي رود که هنوز هم در ايالات متحده به تعدد زوجات وفادارند.
آنها بر اين باورند که تعدد زوجات شيوه اي ايده آل براي زناني است که هم شغل و هم بچه دارند زيرا زن ها در نگهداري بچه ها به يکديگر کمک مي کنند.[22]
بايد اين نکته را افزود که تعدد زوجات در اسلام موضوعي با رضايت طرفين است. هيچ کس نمي تواند زني را مجبور به ازدواج با مردي متأهل نمايد. افزون بر آن، زن حق دارد اين شرط را بگذارد که شوهرش نبايد با هيچ زن ديگري به عنوان زن دوم ازدواج کند.[23] از سوي ديگر، کتاب مقدس گاهي اوقات به تعدد زوجات اجباري متوسل مي شود. زن بيوه بدون بچه بايد با برادرشوهرش ازدواج کند حتي اگر وي قبل از آن، ازدواج کرده باشد (بخش «وضعيت بيوه زنان» را بنگريد) و نيازي به در نظر گرفتن رضايت زن هم وجود ندارد (سفر پيدايش 10ـ8:38).
بايد گفت در بسياري از جوامع امروزي مسلمانان، عمل تعدد زوجات به ندرت انجام مي گيرد زيرا فاصله بين شمارگان جنسيّت ها خيلي زياد نيست. مي توان با اطمينان خاطر گفت که ميزان تعدد زوجات در جوامع اسلامى، بسيار کمتر از ميزان روابط نامشروع در غرب است؛ به عبارت ديگر امروزه به وضوح مردان دنياي اسلام نسبت به مردان دنياي غرب، بسيار بيشتر رعايت تک همسري را مي نمايند.
بيلي گراهام، مبلّغ برجسته مسيحى، اين حقيقت را تصديق مي کند: «مسيحيت نمي تواند در خصوص تعدد زوجات به توافق برسد. اگر مسيحيت کنوني نمي تواند چنين کند به ضرر خودش است. اسلام تعدد زوجات را به عنوان راه حلي براي بيماري هاي اجتماعي اجازه فرموده و درون چارچوب قانوني تعريف شده اى، درجه خاصي از آزادي عمل را براي بشر جايز شمرده است.
کشورهاي مسيحي ميزان بالايي از تک همسري را نشان مي دهند اما در واقع به تعدد زوجات مي پردازند. هيچ کس از نقش معشوقه ها در جوامع غربي آگاه نيست. اسلام از اين جهت به طور کامل دين صادقي است و به مسلمانان اجازه مي دهد که در صورت ضرورت، زن دوم بگيرند، ولي تمام روابط سري عشقي را به شدت ممنوع مي سازد تا از پاکدامني اخلاقي جامعه محافظت کند.[24]
جالب است بگوييم امروزه در بسياري از کشورهاي جهان، چه مسلمان و چه غيرمسلمان، تعدد زوجات ممنوع مي باشد.
اختيار کردن زن دوم، حتي با رضايت زن اول نقض قانون است. از سوي ديگر تا جايي که به قانون مربوط مي شود خيانت به زن بدون اطلاع يا رضايت وي، قانوني است. چه حکمت قانوني پشت چنين تناقضي نهفته است؟ آيا قانون به وجود آمده است تا به فريب پاداش داده و صداقت را مجازات نمايد؟ اين مسئله يکي از پارادوکس هاي غيرقابل فهم جهان «متمدن» و جديد ماست.
حوراء :: دي 1387- شماره 28 
منبع:Http://WWW. Polygomy.com
پي نوشت ها:
[1]. هزالتون، همان منبع، صص 45-44.
[2]. اوجين هيلمان، نگاهي دوباره به تعدد زوجات: تعد زوجات در آفريقا و کليساهاي مسيحيان نيويورک: کتاب اوربيس، 1975 ص 140.
[3]. همان، ص 17.
[4]. همان، صص 93-88.
[5]. همان، صص 97-92.
[6]. فيليپ ال کيلبرايد، تعدد زوجات براي روزگار ما وست پورت، کانکتيکات: برگين و گاروى، 1994 صص 109-108.
[7]. مرور هفتگى، اول اوت، 1987.
[8]. کيلبرايد، همان منبع، ص 126.
[9]. جان دِاميليوو استلاب فريدمن، روابط خصوصى: تاريخچه مسائل جنسي در امريکا نيويورک: انتشارات هارپرو رُوْ، 1988 ص 87.
[10]. اوت فرورت، زنان در تاريخ آلمان: از آزادي بردگان قرون وسطي تا آزادي جنسي نيويورک: انتشارات برگ، 1988 صص 264-263.
[11]. همان، صص 258-257.
[12]. سابق، همان منبع، ص 191.
[13]. هيلمان، همان منبع، ص 12.
[14]. ناتان هير و جولي هير، مولفين، بحران در سياست جنسي سياهان سان فرانسيسکو: بلک تينک تنک، 1989 ص 25.
[15]. همان، ص 26.
[16]. کيلبرايد، همان منبع، ص 94.
[17]. همان، ص 95.
[18]. همان.
[19]. همان، صص 99-95.
[20]. همان، ص 118.
[21]. لانگ، همان منبع، ص 172.
[22]. کيلبرايد، همان منبع، صص 73-72.
[23]. سابق، همان منبع، صص 188-187.
[24]. عبدالرحمن دوئى، زنان در شريعت لندن: انتشارات طاها، 1994 ص 76.